«He tells it like it is” είπε πάνω από μια φορά η ψηφοφόρος του Τραμπ όταν ρωτήθηκε το βράδυ των εκλογών γιατί τον ψήφισε. Είναι μια συνηθισμένη φράση {«Λέει τα πράγματα με τ’όνομά τους» ) που την ακουσαμε συχνά και προσέχαμε την διαμαρτυρία που αποκάλυπτε, την απογοήτευση από διαψευσμένες ελπίδες των ψηφοφόρων των προηγούμενων εκλογών αλλά δεν ξέραμε να ρωτήσουμε σωστά ποιό έιναι το “it”, ποιά πράγματα έλεγε ο Τραμπ με το όνομα τους και κατάφερε να εκλεγεί. Ίσως και να μην θέλαμε να ακούσουμε ότι το “it” μπορεί να μη ήταν μόνο η αγανάκτηση απέναντι στο κατεστημένο – να μην πιστεύαμε ότι μπορεί να σήμαινε νομιμοποίηση φοβικών ( ξενο-, ομο- ) και σεξιστικών συμπεριφορών και επιστροφή της Αμερικής σε ομφαλοσκόπηση και στρουθοκαμηλισμό( «Γιατί να είναι κακό; Αφού το κάνει και ο πρόεδρος.» «Τί μας νοιάζει αν το σύμπαν διαστέλλεται; Εμείς ζούμε στο Κεντάκυ που δεν διαστέλλεται.» )
Τώρα θα έχουμε τέσσερα χρόνια για να το μάθουμε.
Στο μεταξύ, θα πρέπει να σταματήσει τώρα αμέσως ο θρήνος των Δημοκρατικών: Το γαρ πολύ της... θλίψης ( και απόδοσης ευθυνών) γεννά ... ανοησία και χάσιμο χρόνου και ηθικού ( για να παραφράσω το γνωστό απόσπασμα).
Οι Δημοκρατικοί έχουν τώρα ανάγκη αρχηγό με νέο πρόσωπο και με νέα πολιτική πρόταση και ένα άτομο που να μην χρειάζεται τη μισή χώρα να τον βοηθήσει να εξηγήσει τη ...ζωή του
Γιατί αν η προεδρία Τραμπ είναι βασανιστική, οι εναλλακτικές θα είναι πιό εύκολες: αν όμως ο Τραμπ χρησιμοποιήσει την έξυπνη μέθοδο των μικρών υποχωρήσεων που άλλαξε και την ημερομηνια «λήξης» του καπιταλισμού, τότε, η μέθοδος των υποχωρήσεων με την ενίσχυση της νοοτροπίας του «μάγκα» θα συνεχίσει να αυτοτροφοδοτείται και για άλλες τετραετίες.
Ο νέος / η νέα αρχηγός μπορεί να είναι κιόλας στις Δημοκρατικές γραμμές και να χρειάζεται επανανάγνωση ή εκπαίδευση – σε πολλά. Μπορεί να προκύψει μετά από δύο προεδρίες.
Τώρα θα έχουμε τέσσερα χρόνια για να το μάθουμε.
Στο μεταξύ, θα πρέπει να σταματήσει τώρα αμέσως ο θρήνος των Δημοκρατικών: Το γαρ πολύ της... θλίψης ( και απόδοσης ευθυνών) γεννά ... ανοησία και χάσιμο χρόνου και ηθικού ( για να παραφράσω το γνωστό απόσπασμα).
Οι Δημοκρατικοί έχουν τώρα ανάγκη αρχηγό με νέο πρόσωπο και με νέα πολιτική πρόταση και ένα άτομο που να μην χρειάζεται τη μισή χώρα να τον βοηθήσει να εξηγήσει τη ...ζωή του
Γιατί αν η προεδρία Τραμπ είναι βασανιστική, οι εναλλακτικές θα είναι πιό εύκολες: αν όμως ο Τραμπ χρησιμοποιήσει την έξυπνη μέθοδο των μικρών υποχωρήσεων που άλλαξε και την ημερομηνια «λήξης» του καπιταλισμού, τότε, η μέθοδος των υποχωρήσεων με την ενίσχυση της νοοτροπίας του «μάγκα» θα συνεχίσει να αυτοτροφοδοτείται και για άλλες τετραετίες.
Ο νέος / η νέα αρχηγός μπορεί να είναι κιόλας στις Δημοκρατικές γραμμές και να χρειάζεται επανανάγνωση ή εκπαίδευση – σε πολλά. Μπορεί να προκύψει μετά από δύο προεδρίες.
Θα βρεθεί ; Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τη έναρξη της προεδρίας Τραμπ έληξε και η παλαιο-πολιτική αντίληψη συγκεκριμένου είδους αρχηγών, υποψηφίων και προτάσεων.
Η Χίλλαρυ και οι οπαδοί της έγραψαν ιστορία.
Αυτό δεν θα αλλάξει.
Αλλά δεν αρκεί.
Οι Δημοκρατικοί πρέπει να αρχίσουν άμεσα την αναζήτηση του εκπροσώπου τους για το 2020.
Άμεσα.
Χτές.
Χτές το βράδυ.
Αυτό δεν θα αλλάξει.
Αλλά δεν αρκεί.
Οι Δημοκρατικοί πρέπει να αρχίσουν άμεσα την αναζήτηση του εκπροσώπου τους για το 2020.
Άμεσα.
Χτές.
Χτές το βράδυ.
- Από την Ε.Σπηλιώτη για Τα Υπ΄Οψιν 7 Νοεμβρίου 2016
No comments:
Post a Comment